Big Red Letter Day

Het waren de avonden op zaterdag. In de jaren des Heeren 90.
Deze begonnen steevast met een telefoontje naar de “vermoedelijke” chauffeur.
“Vermoedelijk” omdat nooit iemand zeker wist of hij/zij de lul/chauffeur was.
Chauffeuren deden we om de beurt want met drank achter het stuur, daar hadden we allen onze les mee geleerd.
Een chauffeur was nodig om in het leuke etablissement te komen, waar wij steevast onze zaterdagavond doorbrachten.
Tijdens deze ritten lieten we elkaar de nieuwste ontdekkingen op muziekgebied horen.

Bij de een was dat de nieuwe van Robby Valentine of Bon Jovi, wat ik zeker niet leuk vond.
Ieder zijn smaak zal ik dan maar zeggen.
Maar bij de ander was dat altijd het beste wat alternatief muziekland te bieden had. Op verzamelbandjes.
Zo heb ik bij hem in de auto Front 242, Cracker, 16 horsepower, daft punk, the replacements, the Lemonheads, Urge Overkill, Afghan Whigs en vele andere leren kennen.
Zo ook het hele genre van Buffalo Tom.
Heerlijke gitaarrock, met liedjes voorzien van kop en kont.

Het mooiste vind ik altijd nog, zonder de andere albums teniet te doen, het album Big Red Letter Day. Het prachtige “I´m allowed” stond bij mij op menig verzamelteepje.
Als verrassing heb ik ooit een kaartje geregeld voor de betreffende chauffeur.
Een kaartje voor een optreden van Bill Janovitz solo in de VPRO studio.
Ik geloof niet dat ik hem een groter plezier kon doen.

Vandaag een mail van hem wat begint met:
“Vrienden van de fatsoenlijke muziek.
Buffalo Tom komt voor een eenmalig optreden vrijdag 7 juli naar Nederland in de W2 (voorheen de Willem II) te Den Bosch. Voorverkoop begint morgen.
Ga dat zien!”

Dus ga dat zien.

Tevens een week later, in dezelfde zaal het onvolprezen Hermano.
Met John Garcia van wijlen Kyuss.

Ga dat zien!

Link: Klik