"Melancholisch", sentiment in 2 delen.

Ik ben vanaf mijn 5e actief geweest op het voetbalveld.
Tijdens mijn korte carrière waren inzet en hardheid mijn belangrijkste kwaliteiten.
Ik had geen talent.

Opa en mijn vader waren besmet met het voetbalvirus.
Dit is overgeslagen naar mij en mijn broers.
Ik mocht met Opa mee naar de uitwedstrijden van het 1e elftal van onze amateurclub.
Zaterdagmiddag, dan gingen we op pad.
In zijn grote Mercedes 200D, die altijd de geur en as van zijn sigaar bewaarde.
Over de slingerende dijk langs de Maas.
Naar een volgende club in het volgende dorp.
Gesprekken over de vorige wedstrijd, de komende tegenstander en de opstelling.
Tijdens de rust van de wedstrijd naar de kantine.
Hij nam een koffie, en ik kreeg het wisselgeld.
Vrij te besteden aan vette hap uit de frietpan van kantinejuf Nel, Riet, Toos of Bep.

Samen deelden we ook de liefde voor een eredivisieclub.
Hij had oude spelerfoto's met handtekeningen.
Deze werden zorgvuldig in zijn portefeuille bewaard.
Samen keken we naar Studio Sport en bespraken we de resultaten van onze club.
In de laatste dagen van zijn leven, in het ziekenhuisbed, vroeg hij me nog naar de uitslagen van onze club.
Helaas hebben we nooit samen een bezoek aan het stadion gebracht.

Deel 2 kunt u hier lezen: KLIK