Civet

WOW,
Ik geloof dat ik verliefd ben.
Op alle 4.
CIVET



Binnenkort alhier te bewonderen:

013, woensdag 28 oktober
(Ja, daarna speelt ook nog het bandje met de ex-zanger van Dropkick Murphys, Street Dogs)









Tot die tijd vermaak ik me wel met dit filmpje:

"Melancholisch", sentiment in 2 delen.

Ik ben vanaf mijn 5e actief geweest op het voetbalveld.
Tijdens mijn korte carrière waren inzet en hardheid mijn belangrijkste kwaliteiten.
Ik had geen talent.

Opa en mijn vader waren besmet met het voetbalvirus.
Dit is overgeslagen naar mij en mijn broers.
Ik mocht met Opa mee naar de uitwedstrijden van het 1e elftal van onze amateurclub.
Zaterdagmiddag, dan gingen we op pad.
In zijn grote Mercedes 200D, die altijd de geur en as van zijn sigaar bewaarde.
Over de slingerende dijk langs de Maas.
Naar een volgende club in het volgende dorp.
Gesprekken over de vorige wedstrijd, de komende tegenstander en de opstelling.
Tijdens de rust van de wedstrijd naar de kantine.
Hij nam een koffie, en ik kreeg het wisselgeld.
Vrij te besteden aan vette hap uit de frietpan van kantinejuf Nel, Riet, Toos of Bep.

Samen deelden we ook de liefde voor een eredivisieclub.
Hij had oude spelerfoto's met handtekeningen.
Deze werden zorgvuldig in zijn portefeuille bewaard.
Samen keken we naar Studio Sport en bespraken we de resultaten van onze club.
In de laatste dagen van zijn leven, in het ziekenhuisbed, vroeg hij me nog naar de uitslagen van onze club.
Helaas hebben we nooit samen een bezoek aan het stadion gebracht.

Deel 2 kunt u hier lezen: KLIK

Classic Beauty in een gave video.

Jenny Lewis "See Fernando" from Team G on Vimeo.

Comment from the vid:
Synchronised dancing in a gold lame minidress and cowboy boots with a beer bottle in hand? That is perhaps the finest minute of rock chick cool I have ever witnessed.

Zaterdagmorgen, mei 2009

Een zaterdagmorgen begin mei.
Het ziet er naar uit dat het goed weer wordt en dat komt heel goed uit.
Mijn motor moet gerepareerd worden.
Een doorgeroestte dus lekkende tank.
Ik heb eerder in Leiden een gebruikte goede tank gekocht en die ga ik er vandaag opzetten.

Ik wil dit samen doen met de man waar ik mijn motor heb gekocht.
Hij heeft mijn motor altijd in onderhoud,
dat is stukken goedkoper dan de motorzaak in de buurt.
Een nadeel, het is in Vlijmen.
Bijna 80 kilometer hiervandaan.
Het gat wordt met kit, karton, lijm, en tape dichtgemaakt en zo hoop ik de nodige kilometers te halen.

Na het vullen van de tank start ik tamelijk zorgeloos de machine.
De motor start meteen.
Het voelt goed en ik rijd licht opgewonden weg.

Het is heerlijk weer.
Het is heel prettig om op dat ding te zitten.
Ik kom meerdere motorrijders tegen.
Ik begroet iedere collega motorrijder, soms misschien te enthousiast.

Ik stop een keer bij Hilvarenbeek, en controleer of ik benzine verlies.
Dat is gelukkig niet het geval, want de tank is bijna net zo vol als deze thuis was.
De geur van benzine die ik eerder rook, verdampte van het motorblok.
Ik rijd verder en trek het gas wat verder open.

Enige tijd later kom ik op de rondweg van Tilburg.
Een tweebaansweg, gescheiden door een dubbele doorgetrokken streep.
Inhalen kost 125 euro weet ik uit ervaring, dus ik blijf braaf op de rechterbaan.
Voor me rijdt een touringcar.
Een plaats uit Limburg lees ik achterop de bus.
Ik zie kinderen op de achterbank zitten.
Vast een rit naar de Efteling, die is vlakbij.

Een blond meisje valt me op.
Ze zit op haar knieen en kijkt door het achterraam naar buiten.
Ze trekt mijn aandacht door de blik die ze heeft.
Ze kijkt over me heen, daar waar alleen grasvelden zijn.
Haar blik lijkt verder weg.
Waar zou ze aan denken, vraag ik me af.

Zou ze denken aan eerdere bezoeken?
Zou ze dromen van het sprookjesbos?
Fantaseren hoe Holle Bolle Gijs klinkt.
Of juist de kick van de python of het schip.
Misschien is ze de laatste keer met iemand geweest die haar dierbaar was.
En die dierbaren zijn er nu niet bij.
Of denkt ze aan thuis?
Aan het hondje wat nog thuis is.
Haar moeder die ziek is.

Het meisje wordt aangesproken door degene naast haar.
Ze spreken met elkaar.
Haar blik is weg en ze kijkt niet meer naar buiten.

We naderen het verkeerslicht.
Ik passeer de touringcar.
Ik wens het meisje een fijne dag.
Een dierbare herinnering.

Ik rijd de snelweg op en geef gas.
Ik zwaai naar de Efteling als ik er voorbij rijd.
Er zijn fijne herinneringen die boven komen.

Dirk II

"Godverdegodver, eikel wat doe je nou man?!", de keeper stormt vloekend en tierend op Dirk af en duwt hem met twee handen bruut naar achteren.
Dirk kan nog net zijn evenwicht behouden en kijkt verdwaasd om hem heen.
Hij haalt zijn schouders op, en mompelt zacht "kut".
De rest van het team kijkt naar hem, terwijl ze naar de middencirkel lopen.
Iedereen kan zich wel indenken hoe klote hij zich voelt, er zegt dan ook niemand iets.

Tijdens de rust is het stil in de kleedkamer.
Dirk pakt zijn plastic bekertje thee, en nipt kleine slokjes.
Zijn hoofd is naar beneden gericht, hij ziet alleen de smerige tegelvloer.

De deur naar buiten gaat open en de trainer stapt binnen.
Dirk dwaalt langzaam met zijn blik naar boven en kijkt recht in het gezicht van de trainer.
De ogen van de trainer kijken Dirk aan.
"Je mag gaan douchen, je speelt als een krant en dat zou beter moeten."
In de kleedkamer is het doodstil.
Geen geschraap van schoennoppen over de vloer, geen gekraak van plastic bekertjes.
Dirk is nog nooit gewisseld.

Dirk kleedt zich uit.
Zijn shirt doet hij netjes binnenstebuiten alvorens hij het in de teamtas gooit.
De modder klopt hij van zijn schoenen en stopt ze in zijn schoenentas.
Hij zet de kraan van de douche aan, en alle zes de douchekoppen gaan aan.
Hij gaat onder de eerste staan en voelt het nog wat koude water over zijn hoofd gaan.
Hij balt zijn vuist en slaat tegen de muur. "Kutzooi"

Als hij klaar is in de kleedkamer, is de 2e helft al een tijdje bezig.
Hij twijfelt.
Naar huis of toch nog even kijken hoe het afloopt.
Hij besluit de afloop van de wedstrijd te bekijken.
Hij zoekt een plaats langs het veld, en hij gaat langs de afrastering van het speelveld tegenover de dug-out staan.
Het is inmiddels 1-1 en de jongens strijden voor een overwinning, maar het wil niet lukken.
Er ontbreekt iets.

De scheidsrechter fluit voor de laatste keer, en het is afgelopen.
Dirk voelt zich schuldig over het gelijkspel, en hij loopt naar de keeper.
Deze baalt zichtbaar en loopt vloekend het veld af.
Dan ziet hij Dirk, en gaat naar hem toe.
"Hé pik, balen hè! Kampioenschap kunnen we verdomme wel vergeten!", zegt hij tegen Dirk.
"Tja." Is het enige wat Dirk uit kan brengen.

"Maarre Dirk, balen.
Iedereen heeft wel eens een klotedag of een shitperiode.
Dat is nu eenmaal zo.
Zullen we het er zo nog eens over hebben onder het genot van een biertje?
Het is tenslotte maar een potje voetbal."
Dat lijkt Dirk wel een goed idee, en zijn gezicht wordt al minder somber.

Dirk

Dirk was een aardige voetballer.
Een talent en een degelijke teamspeler.
Hij werkte hard en sloeg alleen een training over,
als hij met 40 graden koorts in bed lag.
Zo was hij in het veld ook.
Op het linkermiddenveld was zijn plaats, verdedigend en opbouwend deed hij zijn ding.
Rustig, zwoegend en zwetend ging hij over het veld.
Als het nodig was gaf hij aanwijzingen, maar kreeg hij een tip dan luisterde hij altijd naar de goede raad.
In het team lag hij ook goed in de groep.
Veel grappen en grollen, bijwonen van de derde helft en soms samen op stap.
Hij keek dan ook iedere zondagavond weer uit naar de volgende zondag, om weer te voetballen.

Totdat er een nieuwe jongen in het team verscheen.
Hij was net in het dorp komen wonen, en had in zijn vorige woonplaats ook aan voetbal gedaan.
Een talentvolle jongen.
Dat zag iedereen.
Ook nog aardig, en zeker geen verkeerde jongen.
Toevalligerwijs was het linkermiddenveld ook de plaats van deze jongen.
Dus toen de trainer voorstelde om deze jongen eens op de plaats van Dirk te laten spelen,
had Dirk daar geen moeite mee.
Dirk schoof naar de andere kant, naar het rechtermiddenveld.
De wedstrijd ging goed en er werd met ruime cijfers gewonnen.
De nieuwe jongen was 2 keer beslissend geweest, en had zelfs gescoord.
Dirk was oprecht blij geweest, en feliciteerde de jongen ruimhartig met zijn goede wedstrijd.
Ze waren een superteam geworden.

Na de eerste wedstrijd had de nieuwe jongen een blessure opgelopen, en stond 4 weken buitenspel.
Dirk stond op zijn vertrouwde plaats, maar merkte dat hij niet meer zoals eerst in het team lag.
Als hij een pass verkeerd gaf, kreeg hij scheldwoorden te horen want er was een kans verprutst.
In de daaropvolgende wedstrijden kwamen ook steeds minder ballen zijn kant op, en hij ging meer fouten maken als hij de bal had.
Naast het veld ging het ineens ook een stuk minder.
De jongens van zijn team hadden hem niet meegevraagd op stap te gaan.

De volgende wedstrijd is belangrijk.
De tegenstander is de koploper van de competitie.
Als ze deze wedstrijd winnen kunnen ze een kans maken op het kampioenschap.
De nieuwe jongen is fit. Hij neemt de plaats in van Dirk op het linkermiddenveld.
De trainer heeft nu niets overlegd en zet Dirk op de rechterkant.

Hij staat deze keer helemaal niet lekker op de rechterkant.
Hij komt adem tekort in de sprint als hij een keer mee vooruit gaat.
En hij is veelal zijn directe tegenstander kwijt.
Alle aanvallen van de tegenstander komen dan ook over de rechterkant.

De tegenstander krijgt een hoekschop.
De bal komt ter hoogte van de plaats van Dirk.
De bal is ineens voor zijn voeten en hij voelt zijn directe tegenstander in zijn rug.
Hij voelt meerdere tegenstanders om zich heen.
In een impuls gaat zijn been naar achter, en haalt hij uit naar de bal.
Gezicht naar de grond gericht en hij voelt de bal met een rotgang van zijn voet gaan.
Op het moment dat hij opkijkt, ziet hij dat de bal in eigen goal vliegt.
0-1.

Real Rock n Roll

Zo, zegt hij. Alles staat.
De soundcheck ging goed en veel succes vanavond.

We lopen het podium af, en zetten alles klaar voor ons eerste optreden.
Al een hele dag stijf van de zenuwen, want voor het eerst voor een echt publiek.
En dan ook nog je kunstje doen.

In de oefenruimte waren de laatste keer toeschouwers.
Ze vonden het goed, zeiden ze.
Maar toch denk ik dan, jullie zijn bekenden.
Zou je het ook zeggen als het niet klinkt?
Tja, en dan nog?
De jongens vinden het goed dus daar vertrouw ik op.

Ik heb honger, hoor ik.
He ik ook, roep ik snel, want verrek van de trek.
Gaat iedereen mee? vraag ik.
Om het bandgevoel alvast te voelen ofzo.

Ik heb nog niets gegeten zegt hij naast me.
Oh, ik wel zeg ik..
Een appel onderweg hiernaartoe!

Zo!
Real rock n roll.
Een appel.

Een kado voor een 5 jarige.

Onze jongen zou 5 jaar worden.
En wat geef je dan zo'n joch?
Een fiets heeft hij een goede, het uitje naar de Efteling heeft hij vorig jaar gehad en speelgoed zal hij meer dan genoeg krijgen.
Toen kwam het lumineuze idee; Kippen, die hij mag verzorgen!
Geweldig idee!!!

Maar die beesten moeten ook gehuisvest worden.
Een hok. Een heus kippenhok, voor een kip of 3/4.
Marktplaats afgezocht.
Shit, die krengen bleken erg duur..
Een uitgeleefd kippenhok ruim 100 euro's.
Echt niet dat ik er dat voor ging betalen.

Van mijn broer kreeg ik een link naar de Gamma-site waar een bouwtekening voor een kippenhok staat.
Mijn zwager had nog een heleboel hout liggen wat ik zou kunnen gebruiken, dus toch maar de stoute schoenen aangetrokken.
Ik zou het zelf gaan maken. En dat met 2 linkerhanden.
Voor het verdere verhaal, zie bijgevoegde beelden.









Gelukkig heb ik enig hulp gehad. Anders was het me niet gelukt.
Helaas was het niet op zijn verjaardag klaar, maar de kippen kwamen een dag erna dus ik had nog een dag speling.
En het was op tijd klaar voor de kippen kwamen.
(nog nooit zo'n k*twerk gedaan als kippengaas knippen...:-( )
Het idee vond hij al geweldig spannend.

En lief.
Tijdens het eten vroeg hij opeens:
"Als ik nou logeren ben, willen jullie mijn kippen dan eten en drinken geven?"
Geweldig toch!
Oh ja, het hok en de kippen hebben een naam.
Het Hok heet "Kip Wa'K Wou!", vrij naar de bekende huizennaam in Brabant, "Krek Wa'k Wou".
En de kippen heten Dikkie, Dekkie, en Dakkie. Maar dat kan per dag wisselen..

En hier onze jongen met het eerste scharrelei van eigen kip!

Ik hoop dat ze die mensen met rust laten..

Lees dit hier: Bron
Familie wil niks over motief Karst zeggen

De familie van de 38-jarige man die donderdag tijdens Koninginnedag inreed op een mensenmassa en vijf mensen doodde, "is bezig met de verwerking van het drama" en wil verder niet reageren.

Ook wil de familie niets zeggen over het mogelijke motief van de man, die in de nacht van donderdag op vrijdag in het ziekenhuis overleed aan zijn verwondingen. Wanneer zij de in Huissen woonachtige man voor het laatst zagen, wil de familie evenmin kwijt. De familie zegt te hopen dat de pers hen verder met rust laat.

Laat in godsnaam die mensen met rust.
Ik krijg een gevoel van herinnering die ik niet fijn vind.
Als familie van een dader.
zie een eerder blog; klik hier

Omdat

"Papa, waarom zeg je iedere avond dat je van me houdt?"

Omdat er een dag zal komen dat ik het niet meer kan.

Reclame beklijft bij herhaling

Daarom nogmaals en nu ook een eigen website:
www.killdrphil.nl

Wat doe ik op een avond als ik me verveel...

Ik ga mijn jaarlijkse cd's-op-orde-brengen-avondje vieren.
Omdat ik bepaalde cd's niet meer kon vinden, of alles weer eens door elkaar stond.
Of wederom ruimte tekort kom en alles moet reorganiseren..
Daarom maar weer alles netjes op Alfabet bij elkaar gebracht.

En nu nog netjes wegzetten...

Gewoon reclame maken

Aangezien ik sinds november 2008 in een hobbyband zing, wil ik graag wat reclame maken voor ons eerste optreden.
Meer info over ons kunt u hier vinden Kill(dr)Phil

En uiteraard willen we meer spelen, dus zoekt u een stevige metalband, laat het horen.

Make sure you call him Mr. President