Onheilsbericht

Lang getwijfeld of ik dit hier zou beschrijven.
Maar ik kan het niet laten.

Politie.
Bericht dat een neef vermist wordt.
Vermist na een misdrijf in zijn huis.
Niet zomaar een misdrijf, een dame misbruikt en een verschrikkelijke poging haar het zwijgen op te leggen.

Een zonderlinge neef.
Opgegroeid in een gezin aan de rand van de samenleving.
Leek, wel met tegenslag, in de maatschappij te kunnen functioneren.
Boden hem regelmatig hulp en onderhielden kontakt.
Heeft ook op mijn meisjes gepast.

Na 4 dagen, meldt hij zich bij politie.
Had gelezen dat de dame het overleefd heeft.
En heeft nu spijt en wil behandeling.

Mijn gedachten gaan naar het slachtoffer.
En naar mijn meisjes.
En naar Suzanne, dat leuke paardenmeisje uit 2e Exloërmond.
(wat hij niet heeft gedaan, maar het is vergelijkbaar. Alleen zijn slachtoffer leeft gelukkig nog)
En ik ben heftig kwaad en voel onmacht.
Lees het stuk in de krant met de eis voor de neef.
De verklaring van het slachtoffer.
En zie 2 dagen later een brief van hem bij ons op de kast.
KLOOTZAK.

Ik wil de brief niet lezen en wens hem dood.