"Surrogaat familie" deel I

Februari/Maart 2007:
Eindelijk gaat de STAP cursus van start.
De eerste avond is achter de rug van Selectie Training Aspirant Pleegouders.
Leuk en interessant om mee te maken.
Een gemêleerd gezelschap.
Enkele personen alleen, wat stelletjes met kinderen en stelletjes zonder kinderen.
Maar allemaal willen ze het proberen.
De volledige zorg van een kind van een ander op zich te nemen.

De eerste avond was gewijd aan het thema “samenwerking”.
Na een voorstelrondje gingen we een spelletje doen.
Ieder kreeg een bordje met daarop of een zorgvragend kind of een zorgbiedende gezinssituatie. En we gingen proberen te matchen en dat valt dan niet mee, want de een heeft toch een andere zorgvraag dan de ander.
Zodoende kregen we er zicht op dat er zeer veel verschillende zorgvragen zijn.
En voor ons is daardoor nu al wel duidelijk dat we een kind willen helpen dat schoolgaand is. Maar specifieker zijn we nog niet.

Voor de duur van de pleegzorg zijn we gaan twijfelen.
Oorspronkelijk wilde we alleen een langdurige plaats bieden.
Maar een tijdelijke plaats behoort inmiddels ook wel tot de mogelijkheden.
Alleen crisisplaatsingen willen we niet, want we hebben het gevoel dat dit teveel onrust voor onze eigen kinderen geeft. Daarnaast kun je ook weekend en/of vakantie pleegopvang verzorgen.
Maar welke “problematiek“ wil je in huis?

Want ieder kind heeft zijn portie wel gehad, pleegzorg is een uiterst middel.
“Gelukkig” is de problematiek bij ons in de regio voornamelijk psychische problemen van de ouders, verslavingsproblematiek en detentie van de ouders.
Mishandeling en incest komen minder vaak voor.
Incest is iets waar ik niet mee om kan gaan.
Ik heb te vaak gezien wat dit met kinderen doet en daar wil ik mijn kinderen voor beschermen.
Daarnaast zou ik het niet kunnen om kontakt te houden met een ouder die verdacht/veroordeeld is voor deze praktijken.
En met kortdurende pleegzorg blijf je kontakt houden met de ouders omdat het vaak de bedoeling is dat het kind weer naar huis gaat.
Door omstandigheden, die divers kunnen zijn, kan een kind tijdelijk niet thuis zijn.
Als pleegouder heb je dan niet alleen met de ouders te maken, maar ook met andere familie, eigen school, clubjes, etc.
Iedere situatie, ieder kinderleven is uniek, dus het is altijd afwachten wat je tegenkomt.

Kinderen blijven altijd loyaal aan hun ouders.
Dat is zeer belangrijk om te beseffen.
Kinderen kunnen dan ook tal van emoties/gedragingen vertonen die met hun verleden te maken hebben.
En het is de kunst om deze emoties en het gedrag te (leren) begrijpen.
Hier hebben we dan ook een tijd over gesproken.

Als huiswerk kregen we een pak papier mee om in te vullen, het zogenaamde levensboek.
Pleegkinderen krijgen een levensboek.
Om duidelijk te houden waar zij wat beleeft hebben in het verleden.
Een persoonlijk geschiedenisboek dus.
Pleegzorg hecht er veel belang aan dat toekomstige pleegouders dit ook ingevuld hebben, want zo hebben zij een inkijk in iemands leven alvorens zij besluiten een kind ergens te plaatsen.
Want een plaats in het bestand is een mogelijkheid tot matchen en dat dient toch wel goed te gebeuren.


De Cursus laat je vooral beseffen wat je in huis gaat halen en hoe je daarmee om kan gaan.
Na 7 cursusavonden, 2 huisbezoeken is er een bijeenkomst voor familie en vrienden.
Tijdens deze Markt krijg je informatie van pleegouders, pleegkinderen, pleegzorgwerkers, plaatser, etc.

De eerste STAP

Vanavond de eerste bijeenkomst voor onze STAP cursus bij Jeugdzorg.
Al een hele vragenlijst samen ingevuld, en nu na enig uitstel wordt dan de eerste stap gemaakt voor ons als Pleeggezin.
Ik houd u op de hoogte.

Kronkels

De nacht alleen doorgebracht,
In bed bij jou.
Maar toch alleen.
Ik denk dat ik het wel prettig vond.
Maar de bank is ook niet slecht.
En dat betekent niets.
Ik heb van die kronkels.
Die liggen best lekker.
Want slapen is slapen en samen zijn we nog wel.