Menneke

We zijn 3 maanden verder.
Dat hij bij ons in huis is gekomen.
En hij hoort er helemaal bij.
En da's mooi.
Da's geweldig.
Beter dan we ons hadden kunnen bedenken.

Het kost soms veel energie.
Bij mij, onze meiden en mijn lief.
Maar voor hem uiteraard ook.
Want wij zijn J en P.
En niet mama en papa.
En dat besef lijkt nu te komen.

We hebben naar ons idee veel bereikt in deze korte tijd.
Hij is inmiddels zindelijk, mept niet meer zomaar, is socialer.
Het is als een broer met zijn zussen.
Heel de ochtend elkaar het huis uitvechten.
In de middag met elkaar een schitterend knutselwerk in elkaar zetten.

Mijn energie gaat het meest zitten in de rompslomp eromheen.
We krijgen niet alleen te maken met het Menneke.
Ook met zijn geschiedenis, heden en toekomst.
De organisaties doen hun best. Daar gaan we vanuit.
En we hopen het beste ervan.
Voor het menneke.