Niet bang!

Ons pap belt mij mobiel.
Doet ie vaker, maar niet op mijn werk.
De viering van de 87e verjaardag van Oma gaat morgen niet door.
Het gaat niet goed met haar.

2 weken geleden waren we nog op bezoek.
Ik ben geschrokken van haar blik.
Deze was leeg. Zielloos.
Ze was er ook niet echt bij.
Ze vroeg minstens 4 maal wat de namen van mijn dochters zijn.
En of ze al naar school gaan.
Terwijl ze niet dementerend of heel doof is.
Ze is sinds een jaar alleen, verhuisd naar een bejaardenhuis.
Van een reusachtig dijkhuis naar een kamertje. Met de douche op de gang.
Maar ze had het prima naar haar zin daar. Zei ze.

Ze wil niet meer.
Heeft het gehad met het leven. Ze is moe en wil naar haar man, Opa Jacob.
Deo volente hoop ik haar toch nog te kunnen bezoeken.
Alvorens ze d´r verjaardag met Opa gaat vieren.
En ze gelooft niet in God, zegt ze. Maar ze is niet bang.