Prinses en de paardepiemel

Ik hou over het algemeen niet van de de weblogs die veelal over de kinderen, dieren en andere aanhangsels gaan. Ik houd van het leven en alles wat daarbij hoort, dus zo ook de weblogs. Zelf probeer ik het schrijven over mijn prinsesjes binnen de perken te houden. Echter mijn prinsesjes zorgen soms voor dingen die ik wel moet beschrijven.
Prinses 1 is nu 4 jaar en zit sinds januari op school.
Komt helemaal los en zit nu in de poep/pies/piemel/tiet/vagina-fase.
Aangezien wij altijd al alles bij naam hebben genoemd kan dit soms bij anderen tot vreemde situaties leiden. De spreuk "ik heb jeuk aan mijn vagina", zorgt altijd voor enkele opkijkende blikken, zeker in een winkel of speeltuin.
(Ik hoorde al eens een moeder tegen haar zoon zeggen dat hij niet heel de tijd aan zijn "muisje" mocht zitten. Frustratie alom als hij wat ouder is en iedereen een piemel heeft behalve hij!)

De Prinsesjes hebben van de Sint stokpaardjes gekregen. Deze worden overal voor ingezet.
Er wordt menig stad en land mee afgereden, ze doen dienst als klasgenoot in een kringgesprek, slachtoffers van een driftbui, make-up en nieuwe stiften/kleurtjes/krijtjes worden erop uitgeprobeerd. Multifunctioneel dus.

Onlangs waren mijn ouders op bezoek.
Opa zat klaar voor een Olympische schaatswedstrijd op tv.
Prinses komt aangelopen met het beest en steekt de stok tussen haar benen en zegt tegen grootvader: "Kijk Opa, ik heb een piemel!"
Opa vond het maar raar, en zegt: "Niet doen, dat is vies!"

Prinses lacht keihard en loopt naar Oma.
"Oma, dat is helemaal niet vies, hè. Opa heeft er zelf ook een!"
Opa negeerde heel de boel en zijn blik was alleen maar op schaatsen gericht.